W każdej legendzie jest ziarno prawdy. Słowami przysłowia ludowego rozpoczyna się druga część bestsellerowej trylogii Zygmunta Miłoszewskiego.
Główny bohater – prokurator Teodor Szacki – przenosi się z dusznej stolicy do urokliwego Sandomierza, gdzie ma rozpocząć nowe życie. Zostaje jednak samotnym obcym, któremu nie sposób zaufać. Poza tym szybko okazuje się, że miasteczko tylko z pozoru jest malowniczym zakątkiem Polski. Sandomierskie legendy o mordach rytualnych, które krążą tu od pokoleń, ujawniają swoje mroczne, aktualne wciąż oblicze.
Kiedy znalezione zostaje ciało znanej społecznej działaczki, śledztwo w tej sprawie zaczyna prowadzić Teodor Szacki, jako jedyny, który nie był powiązany z denatką. Stopniowo bada szczegóły, odkrywa nowe fragmenty układanki, by odszukać mordercę. Nastroje Sandomierzan nie pomagają prokuratorowi. Mieszkańcy są przerażeni, wierząc, że za brutalnym morderstwem stoją Żydzi żywcem wyjęci z legend, w których rytualnie mordują i wyrabiają krwawą macę. Psychoza, antysemickie przesądy i dawne zbrodnie ryglują usta.
Powieść jest świetnie skrojoną historią, która zaskakuje na każdym kroku. Ukazuje nie tylko prawdę o przesądach i legendach, ale także o ludzkich obliczach. Nie wszystko jest tu takie, na jakie wygląda. Autor znakomicie prowadzi czytelnika od początku tej niebanalnej historii, absorbuje jego myśli i emocje by ostatecznie zniszczyć wyobrażenie o finale historii. Miłoszewski proponuje w drugiej części trylogii nietuzinkowe rozwiązanie czytelnicze, równie dobre, jak w Uwikłaniu.
Ziarno Prawdy na ekrany kin przeniósł, w tym roku, Borys Lankosz. W rolę prokuratora Szackiego wcielił się ceniony aktor Robert Więckiewicz. Partnerowali mu m.in. Magdalena Walach, Jerzy Trela i Krzysztof Pieczyński. Film odbiega nieco od fabuły powieści. Jest jednak świetnie zrealizowany, w wielu momentach dorównujący książce. Do filmu nagrany został również utwór wykonywany przez Katarzynę Nosowską.
zdjęcie: kadr z filmu Ziarno Prawdy