Education, Education, Education and War to najnowszy krążek dość dobrze znanego już zespołu Kaiser Chiefs. Fani głodni wrażeń na miarę ich debiutanckiej płyty mogą być dość mocno rozczarowani, bo Education, Education (… ) nie zaspokoi ich ciekawości. Okazuje się, że nowości czasami mogą być po prostu nudne.
Pierwszy numer na krążku, czyli The Factory Gates to żywiołowy początek przygody z nowością. Energiczny wokal, chwytliwa melodia i sporo luzu są charakterystycznymi znakami kapeli. Mocny wstęp daje o sobie znać tym razem już od samego początku. Na krążku jest dużo numerów, gdzie raczej trudno jest zasnąć przez delikatne brzmienie. Za to mamy gwarancję drzemki dzięki bardzo przewidywalnej kompozycji.
Na krążku jest dużo numerów, gdzie raczej trudno jest zasnąć przez delikatne brzmienie. Za to mamy gwarancję drzemki dzięki bardzo przewidywalnej kompozycji.
Coming Home to już nieco inna stylistyka, mamy czas na oddech. Muzycy stopniują napięcie. Utwór co prawda nie brzmi jak typowa ballada, ale miły odpoczynek od skocznych, wesołych numerów daje siły, by zmierzyć się z resztą albumu. Będzie to potrzebne wymagającym słuchaczom.
Entuzjaści szaleństw pod sceną nie będą rozczarowani, bo odsiecz nadchodzi przy Ruffians On Parade. Żadna skomplikowana kompozycja, brak gitarowych wariacji w stylu Hendrixa, ale jest to kawałek w sam raz do samochodu albo na leniwy poranek. Trudno jest coś zarzucić takim numerom od strony technicznej, lecz brak pomysłu uderza kogoś, kto z utworami Kaiser Chiefs spotkał się już wcześniej.
Bardzo trudno w tej płycie ocenić poszczególne kawałki. Wszystkie utwory utrzymane są mniej więcej w tej samej stylistyce. Numery nie odbiegają od siebie znacząco. Łatwo wpadają w ucho, nie przytłaczają słuchacza, tworzą spójną całość. Jedynym zarzutem może być zbyt mała inwencja muzyków, którzy trochę zadomowili się już w umyśle słuchaczy jako typowy indie rockowy zespół. Poprawne kawałki, gitara i męski wokal. Sex, drugs and rock and roll bez rocka.
Zdjęcie: oficjalna strona zespołu