Największe hity filmowe swe źródło mają w oprawionym w kolorową okładkę słowie pisanym. Trylogia „Władca pierścieni” – J.R.R. Tolkien, obszerna seria o Harrym Potterze – J.K. Rowling, ”Skazani na Shawshank” – Stephen King, trylogia „Ojciec chrzestny” – Mario Puzo, „Forrest Gump” – Winston Groom. Szczęście zaistnieć na dużym ekranie – chociaż za jej życia nikomu nie śniło się jeszcze kino (bo pierwszy aparat do utrwalania scen ruchomych skonstruowano w roku 1892, a angielska pisarka umarła w 1817 roku) – miała też Jane Austen. Jeśli dobrze liczę, to „Duma i uprzedzenie” doczekała się aż dziesięciu adaptacji kinowych i telewizyjnych – filmowych i serialowych. Poza tym po kilka razy zekranizowano „Rozważną i romantyczną”, „Mansfield Park”, „Emmę”, „Opactwo Northanger” czy „Perswazje”.
Ja jednak chcę Was dzisiaj zachęcić do zapoznania się z historią, której Jane nigdy nie spodziewała się zobaczyć na półce w księgarni. Która nie ma jednego autora, skompletowanej obsady i zaplanowanego zakończenia, a pisana była przez 41 lat. To życie Jane Austen. Stosunkowo krótkie, zakończone ciężką chorobą, ukazane w dwóch biograficznych filmach z 2007 roku – „Zakochana Jane” i „Jane Austen żałuje”.
Pierwszy z nich to przede wszystkim miłosna historia pisarki, w którą wciela się Anne Hathaway. Poznajemy jej ogarnięty problemami finansowymi dom i dowiadujemy się, że jedynym ratunkiem zdaje się być małżeństwo z bogatym, aczkolwiek zupełnie dla niej nieatrakcyjnym adoratorem (Laurence Fox). Na ten ślub bardzo liczy despotyczna matka amanta. W tej roli Maggie Smith.
Romantyczna i szczera Jane nie jest w stanie zdecydować się na małżeństwo bez miłości. Chociaż zapewne i to byłoby łatwiejsze, gdyby nie fakt, że w jej życiu pojawia się pewny siebie młody Irlandczyk, którego gra James McAvoy.
Jak to często bywa w takich filmach, wszystko zaprzysięga się przeciwko niewinnej bohaterce. Marzy ona o karierze pisarki, co zostaje obśmiane przez towarzystwo. Nawarstwiają się przeszkody, stojące jej na drodze do szczęścia z ukochanym.
„Zakochana Jane” to melodramat jakich wiele. Uniesienia i cierpienie podobne tym z „Anny Kareniny”, „Księżnej”, „Pokuty” czy naszej rodzimej „Trędowatej”. Co więcej – Keira Knightley grająca w wymienionych wyżej zagranicznych produkcjach – była brana pod uwagę do głównej roli i w tym filmie. Wtedy byłby on już zupełnie nie do odróżnienia od innych. (Notabene, to właśnie Keira gra w ekranizacji „Dumy i uprzedzenia”.) Anne Hathaway, jej niewinna twarz i naiwne spojrzenie dodają obrazowi świeżości i pewnej lekkości.
Warto jednak pamiętać, że historia Jane Austin nie jest opowiedziana tu szczegółowo i skrupulatnie. Czytając książki pisarki, warto zapoznać się z tą produkcją, ponieważ ukazuje ona relację stojącą u podstaw jej twórczości, ale poza tym należy sięgnąć do innych, wierniejszych źródeł.
Wykorzystane utwory:
Adrian Johnson – Bond Street Airs (Becoming Jane)
Adrian Johnson – Basingstoke Assembly (Becoming Jane)
Adrian Johnson – A Game of Cricket (Becoming Jane)