Pod koniec czerwca ustalono kształt dokumentu ustanawiąjącego nowy program kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu „Erasmus +”. Nowością jest, że nie będzie adresowany wyłącznie do szkolnictwa wyższego, ale obejmie wszystkie sektory edukacji, a także działania związane ze sportem.
Jak ustalili podczas spotkania przedstawiciele państw członkowskich Unii Europejskiej w latach 2014-2020 „Erasmus +” zastąpi obecnie funkcjonujące programy: „Uczenie się przez całe życie” (program LLP), „Młodzież w działaniu”, Erasmus Mundus, Tempus, Alfa, Edulink. Jego celem będzie wspieranie wszystkich sektorów kształcenia i szkolenia, w tym zwłaszcza kształcenia zawodowego, szkolnictwa wyższego, uczenia się dorosłych oraz pozaformalnego kształcenia się młodzieży.
Jak informuje Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego: „przewiduje się, że formalnie rozporządzenie, ustanawiające program, zostanie przyjęte przez Parlament Europejski i Radę we wrześniu 2013 r. Resortami, które będą realizować Erasmusa +, są Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Ministerstwo Sportu i Turystyki.”
Z inicjatywy Polski do rozporządzenia udało się wprowadzić i utrzymać zapis, umożliwiający udział w Erasmusie+ krajom sąsiedzkim, w tym państwom Partnerstwa Wschodniego (jako „państwo uczestniczące”). Zapis ten umożliwi tym państwom ubieganie się o uczestniczenie w programie na warunkach ogólnych, po spełnieniu wymogów formalnych, np. podpisaniu stosownej umowy, utworzeniu narodowej agencji zarządzającej programem oraz wpłacie tzw. entry ticket, jeśli państwa te zdecydują, że chcą ponieść te koszty, by przystosować swoje instytucje do standardów obowiązujących państwa unijne.
MNiSW podkreśla, że „dla Polski ważne było stworzenie w Programie oddzielnego rozdziału poświęconego młodzieży wraz z odrębnym budżetem dla tego obszaru. Ten cel został osiągnięty.”
Struktura „Erasmusa +” będzie obejmować:
1. Mobilność edukacyjną:
- studentów oraz uczniów w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego; mobilność ta może polegać na studiowaniu w instytucji partnerskiej, odbyciu stażu lub zdobyciu doświadczenia jako uczeń, asystent lub praktykant za granicą.
- pracowników; w tym przypadku mobilność może polegać na prowadzeniu zajęć, odbyciu stażu lub profesjonalnych szkoleń za granicą.
Działanie to będzie również wspierać międzynarodową wymianę studentów i pracowników do i z krajów trzecich w zakresie szkolnictwa wyższego, a także mobilność zorganizowaną na podstawie wspólnych programów studiów lub projektów.
2. Współpracę na rzecz innowacji i wymiany dobrych praktyk, w tym:
- partnerstwa strategiczne pomiędzy organizacjami lub instytucjami zaangażowanymi w edukację i szkolenie lub inne odpowiednie sektory, mające na celu opracowanie i wdrożenie wspólnych inicjatyw oraz promowanie wzajemnego uczenia się i wymiany doświadczeń.
- partnerstwa między przedsiębiorcami a instytucjami kształcenia i szkolenia. Partnerstwa te mogą mieć formę: sojuszy na rzecz wiedzy (Knowledge Alliances) pomiędzy instytucjami szkolnictwa wyższego i pracodawcami, które promować będą kreatywność, innowacje, przedsiębiorczość, m.in. oferując opracowywanie nowych programów nauczania i metod dydaktycznych. Sektorowych sojuszy na rzecz umiejętności (Sector Skills Alliances) pomiędzy organizatorami kształcenia i szkolenia a pracodawcami, mające na celu promowanie zatrudnialności. Sojusze te mają się też przyczynić m.in. do tworzenia nowych dla danego sektora lub międzysektorowych programów nauczania, rozwoju innowacyjnych metod nauczania i szkolenia zawodowego.
- platformy informatyczne, obejmujące wszystkie sektory edukacji i szkoleń, w tym w szczególności e-twinning, umożliwiające wirtualną mobilność i wymianę dobrych praktyk oraz otwarcie dostępu dla uczestników z krajów sąsiedzkich.
Działanie to będzie również wspierać integrację regionalną, wymianę wiedzy i procesy modernizacji w ramach międzynarodowych partnerstw między instytucjami szkolnictwa wyższego UE i krajów trzecich, zwłaszcza przez wspólne projekty edukacyjne, a także przez promowanie współpracy regionalnej oraz Krajowe Biura Informacji.
3. Wsparcie reform polityki edukacyjnej poprzez:
- wdrażanie programu polityki Unii w dziedzinie kształcenia i szkolenia, m.in. w zakresie Procesu Bolońskiego i Kopenhaskiego.
- wdrażanie w państwach uczestniczących unijnych narzędzi przejrzystości i uznawalności kształcenia – w szczególności Europass-u, Europejskich Ram Kwalifikacji (EQF), Europejskiego Systemu Transferu i Akumulacji Punktów (ECTS), Europejskiego Systemu Transferu Osiągnięć w Kształceniu i Szkoleniu zawodowym (ECVET), Europejskich Ram ds. Jakości w Kształceniu i Szkoleniu Zawodowym (EQAVET), Europejskiego Rejesteru Agencji Akredytacyjnych (EQAR) oraz Europejskiego Stowarzyszenia na rzecz Zapewniania Jakości Kształcenia w Szkolnictwie Wyższym (ENQA).
- wsparcie dla europejskich sieci i organizacji pozarządowych w dziedzinie edukacji i szkoleń.
- dialog polityczny z właściwymi europejskimi zainteresowanymi stronami w dziedzinie edukacji i szkoleń.
- Krajowe Ośrodki Uznawalności Akademickiej (NARIC), Eurydice, sieci Euroguidance, oraz krajowe centra Europass.
Źródło: MNiSW
Zdjęcie: www.sxc.hu, autor: Mart1n